pokemonu ozledim.
bir gun hayatin pokemon dunyasindaki gibi olmadigi, asla ash ve misty gibi dunyayi dolasip pokemonlarla arkadaslik edemeyecegim kafama dan etti. bir anda oldu bu. asla pokemonlar ve insanlar arasindaki dostluga benzer birseyim olmayacakti. pikachu, togepi, bir psycduck bile asla olmayacakti hayatimda. ne kadar buyuk bir sey kacirdigimi hissettim, hayatimizda buyuk bir eksiklik oldugunu. pokemonsuz bir dunyanin hayali, bana gercek dunyanin acimasiz ve hic de sandigim gibi olmayan bir yer oldugunun ilk ipucunu vermisti. o gun cocuklugumun bir kismini bilincaltimin katmanlari arasina gomdum.
sanirim benim ilk kadin idolum mistydi. gerci emin degilim ay savascisi mi pokemon mu ilkti ama, her halukarda, mistynin uzerimdeki etkisi yansinamaz. benim tvdeki halimdi o, guclu, biraz erkek fatma. ben mi ona benzedim, o mu benim 10 yasimdaki halimi yansitiyor onu ancak isvicreliler bilebilir. ama kendimi en cok bulusturdugum kesinlikle oydu. ve simid mistyi ozluyorum.
az once pokemonun kesinlikle en uzucu bolumunu seyrettim, hani misty brock ve Ash'in yollarinin ayrildigi. Bir kez daha Ash'in ve temsil ettigi 10 yas civari erkek grubunun duygusal manasizligini gormus oldum. yine de uzucuydu. favori karakterimin Ashi terk ettigini gormek. ashin aptalligi, paraya iyice vurmus senaryo yazarlarinin kliselesmis igenclikleri(ama sanirim yeni bir baslangic bu yuzden gerekliydi)
Misty Ash'i az once terk etti. ilk kez izledim bunu, simdi. hih.
pikachu butun serideki en 'kuul' karakter. ve mistyi cok seviyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder