bizim mahallenin erkek cocuklari herhalde uzerinde fazla dusunmeden bu kadar ciddi karanliklara kapilabildigim tek konu. yasamimi alsam ikiye bolsem, o anki oykuye gitsem ve gelecegini, gelecegimizi sorsam, dunyanin en parlak seyleri cikmaz miydi? Emirhan iyi bir universiteye giderdi, deniz hala kardesim, bogac hala kucuk, ben fransadan yeni donmus, c. haytta.
bizim mahallenin erkek coculariyla igili bir sey var,hayallerimin gidebilecegi en uc sinirlari da astik bugun. biri kendini oyle kaybetti i uzandigimda dokundugum o degil, konustugumda agzindan cikanlar o degil, saniyorum kendi bile nerde oldugunu bilmiyor. biri butun hayallerimize ters dustu, ve dunyanin en ozgur hayalcisinden yillardir tekrar tekrar ossye hazirlanan ufak bir ortamci oldu, artik konusmuyoruz bile. biri itraf ediyorum, tahminlerimizin otesinde buyudu, onu bu kadar sevmem de bu yuzden her halde, oyundaki en beklenmedik tasin tek tas haine gelmesi gibi, o da cocuklugumla kalan son masum bagim.
bizim mahalleye bir seyler oldu ben buyurken, buyudugume inanamiyorum.
dun emirhanla onlarin bahcesine uzanmis yildizlara bakiyor ve yaslandigimzda butun sevdiklerimizle hala bu mahallede yasayacagimizdan bahsediyorduk. dun gece kalabalik bir grup cocuk sabaha kadar top oynadik ara bahcede. dun gece c. yi o kadar kizdirdim ki pes edinceye kadar gidikladi beni. dun gece denizle dalga gectik ot yedigi icin. dun gece delicesine saklambac oynadik ve beni o agacin arkasinda kimse bulamadi.(o agaci kestiler sonra)
sendrom 3 yas. 2 yas iyyidi de 3 gecmiyor.
muhtesem yasadim oglum ben.harbi muhtesemdi cocuk olmak. 
.