bi oyku

hiv pozitif ve hayatta


televizyon dizileri, hollywood, brosurler...hatirliyorum bir zamanlar okulda gormustum bir tane, hiv arkadaslikla bulasmaz veya benzeri bir slogani vardi. Hiv. Aids. Baskalarinin hayati ve baskalarinin sorunu. ben iyi bir insanim. Ben herhangi biriyim, herkes kadar uzagim. Ben mi Aids? haha.

Agladim. Telefonda o soguk sesi ilk kez duydugumda umitsizlige kapildim. Yalanci olabilir dediler, bir test daha dediler, kan, laborotuar, bir daha bir daha...oyle bir dehsetle sakinlik arasinda donmustum ki kipirdayamiyordum. Yine de agladim, agladim ve guldum, bir yanlislik var dedim. Ama yoktu. Yok, HIV pozitifim ben.
Kendim icin degil once annem icin agadim, sonra ablam. sonra kendim icin agladim, yasamadigim asklar icin, soylemediklerim icin, arjantin'i avustralya'yi yeni zellandayi goremedigim icin, sapanacada daha once yuzmedigim icin, hic cheesecake yemedigim icin, yeterince sevmedigim icin, yeterince hic bir sey yapmadigim icin kendim icin agladim, o kadar cok agladim ki her seferinde goz pinarlarim kurudu, yakinda olecegim sandim.

Olmedim, yasadim. Hiv pozitifle yasanilabilecegini ogrendim, hayatta kalmanin mumkun oldugunu, surekli ilac kullanmanin sorumlulugunun yaninda, her sabah kendimi bok gibi hissederek uyandigimda bile hayatta oldugum icin icten ice inanmadigim bir tanriya sukretmeyi ogrendim. Her gun aciyi yeni bir renge boyayarak uyandim, yalniz ve gucsuz olarak uyandim. Kurban olmayi reddettim micazim da degismedi, ben hala benim. Inatciyim, sinirarim va, zayifliklarimi saklarim. Anneme nasil soyledim bilmiyorum, hangimiz daha cok agladik onu da  bilmiyorum. O aglamistir, beni benden daha cok o seviyor. Ben de en cok onu aglattigim icin kiriliyorum. Ben hiv pozitifim, digerlerinden daha kotu, daha akilsiz veya gunahkar oldugum icin degil. sans veya sanssizlik bile degil. Bir nedeni yok iste sadece oyleyim, herhangi biri, normal biri, saglikli biriyken bir anda her seyimi tehlikede bulan biriyim. Ve Tanrim o kadar aptalim, aptalmisim ki, kendimi bogazlamak istiyorum. Diger herkes kadar aptaldim. Korunmadim. bu kadar basit, tek bir kelime, tek kucucuk bir hareket ve simdi omur boyu mucadele etmek zorundayim.


(bir ara yazmisim demek ki)