bazi seyer paylasmak icin fazla

(ozeldir. ama geri kalan her sey icin, masterca-  )

burdayim., duvarin bir kac km uzaginda. ne garip ama benim arkadasim o duvarda oldu kani ve eti bulasti muhemelen cam ve araba parcalariyla birlesip. cok guzel bir yuzu vardi, sanirim bozulmustur. cabuk olmesini en azindan aci cekmemis olmasini umuyordum, kucuk bir ihtimal cunku hastahaneye kadar yasamisti. artik ummak cok disimda geliyor. olum de oyle. bu kelimeleri yazarken bile en ufak bir hisle yanmiyorum. et kan ve damardan olusan bir bedenim ve butun hissettiklerim bagirsak problemleri, midemin rahatsiz edici varligi, ensemde ruzgar. o duvari bulup sarilacagimi dusunurdun yada uzerine iseyip aglayacagimi. aksine bir kez daha mide bulandirici bir hissizlik. yasamak gibi
burasi son durak. olumle ve olumun getirdikleriyle yuzlesecegim yer. oykunun sonu (basi)

biliyorsun barbarlar olulerini yerlerdi, kahramanlarini, boylece onlarin hep kendileriyle kalacagina inanirlardi. halbuki bu sacma, en fazla bir kac saat sonra midelerinden asagiya hareket edip, gotlerinden cikan bu kahramanlar en fazla hizli gubre olabilirler. ama yine de onlara katilyorum ve burada, ben de, olumu yiyorum. onu yemem, sindirmem, icimde bir yerde o olmam gerekiyor ki birakayim da gidebilsin ve yine de hep benimle kalsin.

so he is in my guts, and my guts is he.

9.07.2010

ve artik bitti.

topraktan cikan karincalarla doluyorum
agzim, kulaklarim ve beynim
yukleri gulusun ve sesin
17 yilin anilari

deniz kenarinda izin hala tutuyor
derinliklerde soguk bir golge
ayin nekrofili yuzunu kendine cekiyor
soluk isikta dalgalanan uzak
tekinsiz yuzunu

ilik geceye sarmalandigimda
yastiginda olumun isirigi batiyor yanagima
son nefesinin islakligi
mavi bir sicaklik
ustumdeymissin gibi karnimdan iceri kayiyor
dalgalar sahile vurdukca

hickiriklarimin sesi yok

ayakkabisiz ve donsuz bir cocuk
iskelenin ucunda
arkandan itiyorum
dusup uzaklasiyorsun bakmadan

karnim, bacaklarim
dudaklarimin kenarinda karincalar
tenimi oksayan soguk nemli parmaklarin

deniz sicak lahana rengi
kiyida beraberiz
bir tas atiyorsun benim elimle
cunku ben olumu yedim
barbarlar gibi vahsice
dudaklarim senin dudaklarin
sozlerin benim ve seni artik hic
ancak kendimle kaybedecegim.

(benim her seyim olabilirdin, cesaretim oldun)