icimdebisikintivar.

onun gozlerinden dunyaya bakmakla yetinemezdi, disari cikmak zorundaydi. kendini gosermek, dunyanin etine dislerini gecirip gercekligin  tadina bakmak istiyordu. bunu onu tuketen bir istah ve sehvetle isiyordu, mantik, sagduyu ve hatta onuru bu tutku karsisinda eriyor, yerini heycana ve dillenmeye bes kalmis bahanelere birakiyordu. Buyuyen ve sonmeyen hirsi onun da ruyalarina giriyor, o da kendisini olmadik yerlerde olmadik seyler yaparken buluyordu. Digeri bir sekilde yine de kontrolde kalmayi, ustelik onun icinde bulundugu heycani hic fark etmeyerek, hakimiyeti korumayi uzun bir sure basardi. Ta ki o, yumusak ve islak bir ekim sabahina gozlerini acana dek.