2008'in son aylari, bi gece. ozlem ve yalnizlik icindeyim, canim sikkin ve huzursuzum, karsimda bilgisayar hakir pusur agliyorum. ve Y. bana dusunmemi tavsiye ediyor, duyguarimin kontrolunde oldugumu ve uzgun olmamayi secebilecegimi. ve hakli ama uzun sure bilincaltimda gelisen bir tartisma ve baska tecrubelerden sonra uzgunlugun aslinda hissetmemeye yeg oldugunu ve insanin kendini tam olarak da o notrlukten korumak icin agladigini anliyoum.
2009 bir kac ay sonra, guzel ve kotu anilar ve bir suru yeni seyden sonra bu sefer sok, korku ve keder icindeyiz, ben ve b. ya hiv kaptiysa? ya hamileyse? ya baska bir hastalik? cani cok yandi mi? iyi olucak mi? ya hivse? kahretsin yikiiyoruz ama benim ki onunla daha paralel bir yikim.
bir kac hafta sonra telefondayiz ve insanin neden intihar etmemesi gerektigini ona anlatiyorum, ama zamanla onu degil kendimi ikna etmeye calisiyorum artik. o yaziyor, cok guzel yaziyor, cok guzel seviyor ve cok mutlu ve ben onun icin mutluyum ama icimde bir seyler curumus ve uzun surecek bir mevsim baslamis.
yuzyuze geldigimizde anliyorum, acinasi halde ve ben de oyle olmama ragmen ikimiz arasindaki iyi oyuncuyum. bu sefer dagiliyor ve ben onu tutmuyorum. birakiyorum kaysin, dussun ve kirilsin. aferim bana.
onu siliyorum ama silemiyorum.
ve zaten c'nin gercekten oldugunu anladigim anda her sey kendini turuncu taslar uzerinde kaybediyor. o gunlere dair hic bir sey ama tek bisey bile, hatirlamiyorum.
iste benim trajik oykum de bu.
arasinda cok rol yapmaca cok uyku cok porno cok soz cok gun olan uzun bir mevim geciyor.
mevsim bitiyor.
yeni bir mevsim
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder