6 Mayıs 2010 Perşembe

alice says goodbye

ve yavas yavas huzursuzluk ayaklarimdan mideme akiyor. yavas, etkisini gostermesi saatler alan bir zehir gibi uyuzlastiriyor beni. Nefes almak yasamaktan daha kolay geliyor bu an, halbuki normal mucizelerin cikip altinda dans etmek isteyecegi bir gok yuzu var, yildizli. yildizlar orada ve hava yasamanin butun maviligini eritecek kadar sicakken neden insanlar sokaklara dokulup dans etmez her gece anlamiyorum. neden bu pisligin icinde oturdugumu da.
 Yazmak bir cesit kendini savunma ve yatistirma mekanizmasi, hareketsizligin ve yasanmamaisligin huzursuzlugunu yazarak, kelimelerle cozumleyerek dindirmeye ugrasiyorum.  En guzel yazilarim hep huzuruszlugumdan kacmak icin yazdiklarimdir zaten. Yazmak icin yazmayi ne zaman denesem basarisiz olurum. o yuzden cok da ugrasmaya gerek yok. icimden geldigi gibi kasmadan yazmama en iyisi, en azindan icten olmus olurum. Dogrusu o ki cogu zaman ne hissettigimi ve ne yazacagimi bilmem. yazmak da hissetmek de benzer seylerdir, kendimi az tanimakla ilgili bu, oscar wilde'nin yalnizca sig insanlar kendilerini tanir lafini ilk duydugumuda hissettigim o inanilmaz sematiyi de eminim acikliyor bu soyledigim. Kendimle iligli ne zaman sorgulansam genellikle kocaman bir bilmiyorum tabelasi yanip soner aklimda, o turlu mu bu turlu mu olduguma bir turlu karar veremem, vermem, vermek de istemem. kendimi a rafi b sutunu, c kisisi, d sekli ve sizin devamini anlayacaginiz sekilde isimlendiremem. sorular iki uclu degnek gibidirler bir turlu dogru yonu de bulamam zaten. Benden oldukca iyi bir kayip olur. Zaten bir super gucum olsa seyleri kaybetmek olurdu, ki bu bana bir neil gaiman oykusunun fikirlerinden biri gibi geliyor. aylar once powells ta cantami kaybettigimde ve tasdufen donus yolunda, pencereden icer bakip masalardan birinin altinda gordugumde sekillenmisti bu fikir kafamda. Her seyi kaybeden bir kahraman yaratmak istedim, duzensizligin kader ve sansla nasil da kesisebilecegini ve ortaya nasil ihtimaller cikacagindan bahsetmiyorum bile.  Harika ama islenmemis bir fikir olarak beynimin bir kosesinde uyukuya daldi, yeni hatiradim.

baska fikirlerim de var ama zaman yok, ben yokum, ben varken zaman yok, biz varken yildizlar yok, yildizlar varken ben yokum.

yildizlar ben ve zaman, hep birlikte bu yazi bekliyoruz.

Hiç yorum yok: